Luigi 'De Snor' Polentes is heengegaan. Polentes was de stopper van de Lazio-verdediging, die in 1974 hun eerste Scudetto wonnen. Geboren op 12 oktober 1944, in het Veneto, verliet Polentes Perugia in 1969 voor Lazio. Daar zou hij 8 seizoenen spelen in de hart van de verdediging, goed voor 111 wedstrijden. Na Lazio trok hij naar Modena.
Na het voetbal werd Polentes wijnboer, in zijn geboortedorp Vittorio Veneto.
Polentes wist maar éénmaal te scoren in zijn Lazio carriere, in het seizoen 1969-70 in Verona, zie hieronder :
Meer slecht nieuws, op familiaal vlak dit weekend voor Lazio.
Stefan Radu verloor zijn vader Costantin, de dag voor zijn 52e verjaardag. Radu was geschorst tegen Napoli, en vertrok meteen richting Boekarest, om zijn familie bij te treden bij dit dramatisch verlies.
"Je schrijft Lovati, je leest Lazio !", met deze banner stonden zo'n 2000 mensen aan de Chiesa Gran Madre di Dio, vlak bij de Ponte Milvio. Voetbalminnend Rome en Italië treurt om een man die 56 jaar trouw was aan zijn club, van 1956 tot eergisteren, de dag dat 'Bob' is heen gegaan. Iets voor 15.00 uur kwamen de eerste Lazio prominenten aan. Ex-kampioenen van 1974 zoals Wilson, Pulici, Oddi en Garlaschelli. Ook ex-coach Delio Rossi was aanwezig, naast de burgermeester van Rome, Allemanno. Iets voor 15.00 uur kwam de hele Lazio delegatie van bestuur en spelers toe. Binnenin de kerk werd de ceremonie sereen op gang gebracht, buiten stonden er een paar duizend te wachten. Er waren toespraken van Pulici en van een zeer geëmotioneerde Wilson. Rond 16.30 uur werd de ceremonie beëindigd, er werd Lovati door zijn ex-spelers buitengebracht. En dit onder een massaal applaus als laatste eerbetoon aan een Lazio-icoon.
Bob Lovati, een gentleman en kenner van het voetbal, een echte sportman. Hij hield van het spel, maar in het bijzonder "zijn" team, Lazio.
Zo schreef hij jaren geleden voor een krant een artikel getiteld "De eenzaamheid van de nummers 1", waarin hij de stemming weergaf van de eenzaamheid, ver weg van de rest van het team.
Die eenzaamheid vond hij ook terug in zijn privé-leven. Eén zoon, en 2 kleindochters rijk, en een handvol vrienden. Maar 'Bob' was bovenal Lazio.
Geboren in Cusano Milanino - "hetzelfde dorp van Giovanni Trapattoni," zei hij altijd, wanneer gevraagd werd naar zijn afkomst - op 20 juli 1927. Hij stond altijd al tussen de palen, van bij de amateurs van Gerli, via Pisa en dan Torino, uiteindelijk bij Lazio in 1956.
De 'Noorderling' zou zes seizoenen het doel verdedigen van de Biancoceleste. Bij de Azzurri had Bob een korte en hevige relatie, amper 2 internationale wedstrijden. Zijn Azzurri-debuut was tegen Noord-Ierland in 1957, die ze wonnen met 1-0. Maar op 2 mei 1957, tijdens de wedstrijd in Zagreb, werd Lovati zes maal verslagen door Joegoslavië. Tevens zijn einde bij de Azzurri.
Maar één jaar later, nam hij 'zijn wraak' door als kapitein Lazio's eerste Italiaanse beker binnen te halen, de Coppa-editie van 1958. In 1961, neemt 'Bob' afscheid van het actieve voetbal, en trekt zich terug in de sportieve staf van Lazio. Eerst als jeugdcoach, later als keeperstrainer, dan scout, hoofd-scout, tot zelfs assistent-coach en ook nog manager. Zelfs in nood springt Lovati bij als hoofdcoach, om de 'slechte' seizoenen te redden.
Zo had hij een bijzondere relatie met president Umberto Lenzini en vooral Tommaso Maestrelli. Het drietal zou Lazio vanuit de Serie B verheffen naar het wonderlijke kampioenschap van 1974, Lazio's eerste Scudetto is een feit. Ook mede door 'Bob' en zijn bemiddeling tussen de spelers toen, want het Lazio van 1974 was uit team bestaande uit 'cowboys' met zeer sterke persoonlijkheden.
Zelfs toen Maestrelli ziek werd, nam 'Bob' de teugels van het team in handen, en dit in zeer moeilijke tijden. Lovati verlaat Lazio in 1985, maar bleef 'zijn' team van dichtbij volgen, in goede jaren en minder goede.
De sportwereld rouwt voor de dood van een kampioen en van een aimabele gentleman. Lazio rouwt omdat het een stuk van haar geschiedenis verliest, een stuk van haar lange geschiedenis.
Nu vrijdag, zal om 15.00 uur de laatste groet gegeven worden aan Lazio icoon en clubman Bob Lovati.
Deze ceremonie zal doorgaan in de Chiesa Gran Madre di Dio, aan de Ponte Milvio, ten noorden van Rome-centrum, niet ver van het Olympisch stadion. Naast S.S. Lazio zullen er andere Romeinse instanties aanwezig zijn bij de laatste groet.
Bob Lovati is heen gegaan, op 84 jarige leeftijd. Lovati was de Lazio doelman in de jaren '50 en '60, tevens kapitein van het elftal dat zijn eerste Coppa Italia won in 1958.
Bob kwam in 1956 over van Torino naar Lazio, en zou voor de club 6 seizoenen in het doel staan. Op 33 jarige leeftijd stopte hij met het actief voetballen, maar bleef hij Lazio trouw. Eerst bij de jeugdelftallen, dan in het bestuur, en als scout tot hulp-coach en zelfs hoofdcoach, na het verlies van Maestrelli halfweg jaren '70.
Lovatti speelde 146 wedstrijden, en had Lazio onder zijn hoede voor 105 wedstrijden.
We schrijven 18 januari 1977, Re Cecconi overleed op 29 jarige leeftijd, na een misplaatste grap.
De ploeg van 1974, onder coach Maestrelli, was gekend als een zooitje ongeregeld, vooral naast het veld. Om de verveling van afzonderingen te verbannen, had bijna iedereen een pistool op zak, en werd dan ook met regelmaat enige schoten afgelost op onschuldige doelwitten, zoals verkeersborden of menig huisdier op straat.
Tot zover het verhaal van de 'Cowboys' van '74. Maar op 18 janurai 1977, staptte Re Cecconi en nog 2 vrienden een Romeins juwelierszaak binnen.
En als grap stak Re Cecconi zijn hand in zijn jas en wees zo naar de juwelier met de melding dat het een overval was. De juwelier herkende de Lazio speler niet, en vanonder de toonbank haalde die een Walther 7.65 boven, en schoot hem in de borst.
Re Cecconi stierf een half uur later aan die verwonding.
Dag op dag, 34 jaar geleden stierf Tommaso Maestrelli, de man die als coach Lazio naar de hemel bracht, met de 1e landstitel in het seizoen 1973/1974.
Als coach begon Maestrelli als 2e trainer bij Bari, en kreeg dan ook zijn kans als hoofdcoach, na een ontslag van de vorige coach, maar Maestrelli hield maar 10 speeldagen op, want zijn ontslag volgde na een zoveelste nederlaag.
Maestrelli ging dan coachen bij Reggina (Serie B), en vervolgens bij Foggia (Serie B), waar hij in 1969/1970 de promotie afdwong voor de Serie A. Het eerste jaar bij Foggia verliep alles goed, maar het 2e seizoen liep met een sisser af en een logische degradatie. Dus in 1971/1972 ging Maestrelli richting Rome om Lazio te coachen in de Serie B. Maestrelli dwong direct de promotie af richting Serie A, en het volgende jaar begon hij zijn team te bouwen dat 2 jaar later de landstitel zou winnen.
Doelman Pulici kwam van Novara, Garlaschelli van Como, Petrelli van ASRoma, Re Cecconi van Foggia, Frustalupi van Inter, en dit samen met de huidige kern van kapitein Wilson en spits Chinaglia. Lazio kende een superseizoen als neo-promovendus, 2 derbyoverwinningen tegen Roma, het super Milan van Nereo Rocco met 2-0 naar huis gestuurd maar het einde liep af op een ontgoocheling, en dit op de laatste speeldag. Milan stond 1 punt voor op Lazio en Juventus. En Milan verloor zwaar met 5-3 in Verona, Lazio kon ook niet winnen in Napoli, een 1-0 nederlaag, dus was de 3e hond, Juventus, gaan lopen met de titel, een 2-1 winst tegen ASRoma, dat zich kon redden van degradatie dankzij het doelpuntensaldo. Voor Maestrelli was het enkel maar uitstel, want in 1973/1974 was er geen houden aan zijn Lazio. Op de voorlaatste speeldag was Lazio's eerste landstitel een feit, 1-0 thuis tegen Foggia.
In 74/75 kon Maestrelli met zijn Lazio niet in Europa spelen voor de Beker der Landskampioenen, wegens een eerdere straf van de Uefa in Lazio-Ipswich het vorige jaar. Lazio kon nog bovenaan strijden, tot de dag Maestrelli het bericht kreeg van een tumor aan zijn lever. De spelers die altijd achter hun coach kregen plots een mentale opdoffer, en Maestrelli moest vervroegd stoppen met coachen, Lazio eindigde nog 4e onder coach Lovati.
In 75/76 vertrokken enkele sterkhouders Lazio, maar Maestrelli was aan de beterhand en ging weer op de Lazio bank zitten, een Lazio dat onderin moest strijden om erin te blijven, en Maestrelli heeft zelfs de job van nationale coach voor de Azzuri naast zich gelegd om zijn Lazio te redden. Op het einde moest Maestrelli zelfs Chinaglia laten gaan richting USA, en vertrouwde zijn spitsplek voor nieuwkomer Giordano. En op de laatste speeldag kon Lazio zich redden met een 2-2 in Como. In de herfst van 1976 kwam de tumor weer opzetten, en besloot Maestrelli zich terug te trekken als coach om te kunnen genezen. En 4 dagen na een derbyoverwinning met 1-0, dankzij een goal van zijn pupil Giordano, stierf Maestrelli van zijn levertumor. 'Il Maestro' had een grootse toekomst bij zijn Lazio maar was te vroeg heen gegaan.
Vandaag dag op dag 62 jaar geleden, werd Luciano Re Cecconi geboren, de blonde vleugelmiddenvelder van de kampioensploeg uit 1974.
Re Cecconi overleed op 29 jarige leeftijd, na een misplaatste grap.
De ploeg van 1974, onder coach Maestrelli, was gekend als een zooitje ongeregeld, vooral naast het veld. Om de verveling van afzonderingen te verbannen, had bijna iedereen een pistool op zak, en werd dan ook met regelmaat enige schoten afgelost op onschuldige doelwitten, zoals verkeersborden of menig huisdier op straat.
Tot zover het verhaal van de 'Cowboys' van '74. Maar op 18 janurai 1977, staptte Re Cecconi en nog 2 vrienden een Romeins juwelierszaak binnen.
En als grap stak Re Cecconi zijn hand in zijn jas en wees zo naar de juwelier met de melding dat het een overval was. De juwelier herkende de Lazio speler niet, en vanonder de toonbank haalde die een Walther 7.65 boven, en schoot hem in de borst. Re Cecconi stierf een half uur later aan die verwonding.
Dag op dag, 31 jaar geleden stierf Lazio-fan Vincenzo Paparelli, voor de derby Lazio-ASRoma, door een vuurpijl die vertrok vanuit de Curva Sud, gevuld met ASR-fans.
Het projectiel trof zijn oog, en alle hulp was te laat.
Deze ochtend stierf Paolo Carosi op 72 jarige leeftijd.
Carosi speelde 10 seizoenen bij Lazio, bijna een totaal van 200 wedstrijden. Erna werd hij coach van de Lazio beloften en won de landstitel in het seizoen 1975-1976.
Tevens haalde Carosi in het seizoen 1983-1984, Lazio uit het degradatiemoeras van de Serie A, onder president Chinaglia.
Vandaag dag op dag 33 jaar geleden, dat Luciano Re Cecconi, de blonde vleugelmiddenvelder van de kampioensploeg uit 1974, overleed na een misplaatste grap.
De ploeg van 1974, onder coach Maestrelli, was gekend als een zooitje ongeregeld, vooral naast het veld. Om de verveling van afzonderingen te verbannen, had bijna iedereen een pistool op zak, en werd dan ook met regelmaat enige schoten afgelost op onschuldige doelwitten, zoals verkeersborden of menig huisdier op straat.
Tot zover het verhaal van de 'Cowboys' van '74. Maar op die dag in 1977, staptte Re Cecconi en nog 2 vrienden een Romeins juwelierszaak binnen.
En als grap stak Re Cecconi zijn hand in zijn jas en wees zo naar de juwelier met de melding dat het een overval was. De juwelier herkende de Lazio speler niet, en vanonder de toonbank haalde die een Walther 7.65 boven, en schoot hem in de borst. Re Cecconi stierf een half uur later aan die verwonding.
